التّمارین
اَلتَّمْرینُ الْأَوَّلُ: اِملَأِ الفراغَ فی آیاتِ نَصِّ الدَّرسِ وَ أحادیثِهِ بِکَلِماتٍ صَحیحهٍ. (جای خالی آیهها و حدیثهای متن درس را با واژگان درست پر کن.)
«عِلْمٌ، النّارِ، عُقولِهِم، الْحَسَنَهِ، أَحْسَنُ، لِسانِهِ، تَفْعَلونَ»
۱- ﴿ اُدعُ إلَی سَبیلِ رَبِّکَ بِالحِکمَهِ وَ المَوعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَ جادِلهُم بِالَّتی هِی أَحْسَنُ﴾ (با دانش و پند نیکو به سوی راہ پروردگارت فرا بخوان و با ایشان به شیوہای که نیکوتر است بستیز!)
۲- ﴿ وَ لا تَقفُ ما لَیسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ﴾ (و از آنچه دانشی به آن نداری پیروی نکن.)
۳- ﴿ لِمَ تَقولون ما لا تَفْعَلونَ﴾ (چرا آنچه را انجام نمیدهید میگویید.)
۴- کَلِّمِ النّاسَ عَلَی قَدرِ عُقولِهِم. (با مردم به اندازه خردشان سخن بگو.)
۵- تَکَلَّموا تُعرَفوا فَإنَّ المَرءَ مَخبوءٌ تَحتَ لِسانِهِ. (سخن بگویید تا شناخته شوید. همانا انسان زیر زبانش پنهان است.)
۶- مَن خافَ النّاسُ مِن لِسانِهِ فَهُوَ مِن أهلِ النّارِ. (هر کس مردم از زبانش بهراسند او از دوزخیان است.)
اَلتَّمرینُ الثّانی: تَرجِمَ الأحادیثَ، ثُمَّ عَینِ المَطلوبَ مِنکَ. (حدیثها را ترجمه کن؛ سپس آنچه را خواسته شده بازگو کن.)
۱- إنَّ مِن شَرِّ عِبادِ اللهِ مَن تُکرَهُ مُجالَسَتُهُ لِفُحشِهِ. ( الفعلَ المَجهولَ وَ الجارَّ و المَجرورَ)
(از بدترین بندگان خدا کسی است که به خاطر زشتکرداری اش، همنشینی اش ناپسند شمرده میشود.) / الفعلَ المَجهولَ: تُکرَهُ / الجارَّ و المَجرورَ: مِن شَرِّ، لِفُحشِ
۲- أتقَی النّاسِ مَن قالَ الحَقَّ فی ما لَهُ وَ عَلَیهِ. ( اسمَ التَّفضیلِ وَ المُضافَ إلَیهِ)
(پرهیزگارترین مردم کسی است که سخن حق را میگوید چه به سودش باشد چه به زیانش.) / اسمَ التَّفضیلِ: أتقَی / المُضافَ إلَیهِ: النّاسِ
۳- اَلْعِلْمُ نورٌ وَ ضیاءٌ یَقْذِفُهُ اللهُ فی قُلوبِ أولیائه. ( اَلْمُبتَدَأَ وَ الْفاعِلَ)
(دانش نور و روشنایی است که خداوند آن را در دلهای دوستانش میافکند.) / اَلْمُبتَدَأَ: اَلْعِلْمُ / الْفاعِلَ: اللهُ
۴- قُلِ الحَقَّ وَ إن کانَ مُرّاً. ( فعلَ الأمرِ وَ المَفعولَ) (حق را بگو اگرچه تلخ باشد.) / فعلَ الأمرِ: قُلِ / المَفعولَ: الحَقَّ
۵- لا تَقُل ما لا تَعلَمُ، بَل لا تَقُل کُلَّ ما تَعلَمُ. ( المُضارِعَ المَنفی وَ فِعلَ النَّهی)
(آن چه را نمیدانی نگو؛ بلکه هر آن چه را میدانی نیز نگو.) / المُضارِعَ المَنفی: لا تَعلَمُ / فِعلَ النَّهی: لا تَقُل
۱ــ فُحش: گفتار و کردار زشت ۲ــ مُرّ: تلخ
اَلتَّمْرینُ الثّالِثُ: تَرجِم کَلِمات الجَدولِ المُتَقاطِعِ، ثُمَّ اکتُب رَمزَهُ. (واژگان جدول متقاطع را ترجمه کن؛ سپس رمز آن را بنویس.)
یجادِل / مِئَتانِ/ تَعلیم / حَفلات / أقلام / اِمرَأه / مُعَمَّرَه / مُزارِع / تِلمیذ / رائِحَه
حاسوب / أبناء / ألفانِ / أزهار / أساوِر / إعصار / تَبجیل / ساحات / کَبائِر
۱ | گرامی داشتن | ت | ب | ج | ی | ل |
۲ | کهنسال | م | ع | م | م | ر |
۳ | ستیز میکند | ی | ج | ا | د | ل |
۴ | یاد دادن | ت | ع | ل | ی | م |
۵ | کشاورز | م | ز | ا | ر | ع |
۶ | جشنها | ح | ف | ل | ا | ت |
۷ | دانشآموز | ت | ل | م | ی | ذ |
۸ | زن | إ | م | ر | أ | ه |
۹ | بو | ر | ا | ئ | ح | ه |
۱۰ | دو هزار | أ | ل | ف | ا | ن |
۱۱ | گردباد | إ | ع | ص | ا | ر |
۱۲ | گناهان بزرگ | ک | ب | ا | ئ | ر |
۱۳ | میدانها | س | ا | ح | ا | ت |
۱۴ | دویست | م | ئ | ت | ا | ن |
۱۵ | فیلمها | أ | ف | ل | ا | م |
۱۶ | رایانه | ح | ا | س | و | ب |
۱۷ | دستبندها | أ | س | ا | و | ر |
۱۸ | فرزندان | أ | ب | ن | ا | ء |
۱۹ | شکوفهها | أ | ذ | ه | ا | ر |
قالَ رَسولُ اللّهِ: جَمالُ المَرء فَصاحَه لِسانِه. (زیبایی انسان به شیوایی زبانش است.)
اَلتَّمْرینُ الرّابِعُ: عَیّن فی کُلِّ مَجموعَهٍ الکلمهَ الغریبهَ. (در هر گروه واژه ناهماهنگ را شناسایی کن.)
۱- القِشر(پوست)۵ اللُبّ(مغز میوه)۵ النَوَی(هسته)۵ الغاز(گاز)■
۲- الیَد(دست)۵ الرَأس(سر)۵ القَدَم(گام)۵ السِّیاج(پرچین) ■
۳- الإثم(گناه)۵ الذَنْب(گناه)۵ الحِصّه(قسمت) ■ الخَطیئَه(لغزش)۵
۴- الثَعلَب (روباه)۵ الکَلب (سگ)۵ اللَیِّن (نرم) ■ الذِئب (گرگ)۵
۵- الزُیوت(روغنها) ■ المُزارِع (برزگر) ۵ العامِل(کارگر)۵ المُوَظَّف(کارمند)۵
۶- السِروال(شلوار)۵ القَمیص(پیراهن)۵ الفُستان(پیراهن زنانه)۵ السَمَک(ماهی) ■
الَتمرینُ الخْامِسُ: تَرجِمِ الجُمَلَ التّالیهَ، ثُمَّ عَیّنِ المَطلوبَ مِنکَ. (جملههای زیر را ترجمه کن؛ سپس آن چه را خواسته شده شناسایی کن.)
۱- سافَرتُ إلَی قَریهٍ شاهَدتُ صورَتَها أیامَ صِغَری. (اَلْمَجرورَ بِحَرفِ جَرٍّ وَ الْمَفعولَ)
(به روستایی ره سپردم که عکسش را در روزگار خردسالیام دیده بودم.) / اَلْمَجرورَ بِحَرفِ جَرٍّ: قَریهٍ / الْمَفعولَ: صورَتَ
۲- عَصَفَت ریاحٌ شَدیدَهٌ خَرَّبَت بَیتاً جَنبَ شاطِئِ البَحرِ. (اَلْمَفعولَ وَ الْمُضافَ إلَیهِ)
(بادهای شدید طوری وزید که خانهای را کنار ساحل دریا ویران کرد.) / اَلْمَفعولَ: بَیتاً / الْمُضافَ إلَیهِ: شاطِئِ، البَحرِ
۳- وَجَدتُ بَرنامَجاً یساعِدُنی عَلَی تَعَلُّمِ العَرَبیهِ. (اَلْمَفعولَ وَ الْمُضافَ إلَیهِ)
(برنامهای یافتم که مرا در آموزش زبان عربی یاری میکرد.) / اَلْمَفعولَ: بَرنامَجاً، ی / الْمُضافَ إلَیهِ: العَرَبیهِ
۴- الکِتابُ صَدیقٌ یُنقِذُکَ مِن مُصیبَهِ الجَهلِ. (اَلْمُبتَدَأَ وَ الْخَبَرَ)
(کتاب دوستی است که تو را از بلای نادانی میرهاند.) / اَلْمُبتَدَأَ: الکِتابُ / الْخَبَرَ: صَدیقٌ
۵- یُعجِبُنی عیدٌ یَفرَحُ فیهِ الفُقَراءُ. ( اَلْجَمعَ الْمُکَسَّرَ وَ نونَ الْوِقایهِ)
(عیدی به شگفتم میآورد که تهیدستان در آن شاد شوند.) / اَلْجَمعَ الْمُکَسَّرَ: الفُقَراءُ (م فقیر)/ نونَ الْوِقایهِ: یعجِبُنی
۱- بَرنامَج: برنامه
الَتمَّرینُ السّادِسُ: عَینِ البْیتَ الفْارِسی الذَّی یرَتبَطُ باِلْآیهِ أوِ الحَدیثِ فِی المَعنی. (بیت فارسی ای را که با آیه یا حدیث در معنا در ارتباط است شناسایی کن.)
۱- ﴿ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ﴾ (به یکدیگر لقبهای زشت ندهید.) د)
۲- عَوِّدْ لِسانَکَ لینَ الْکَلامِ. (زبانت را به نرمسخنی خو بده.) ج)
۳- فَکِّرْ ثُمَّ تَکَلَّمْ تَسْلَمْ مِنَ اَلزَّلَل. (بیندیش، آنگاه سخن بگو، تا از لغزش سالم بمانی.) ب)
۴- أَکْبَرُ الْعَیبِ أَنْ تَعِیبَ مَا فِیکَ مِثْلُهُ. (بالاترین عیبها آن است که چیزى را که مانندش را در خود دارى براى دیگران عیب بدانى.) هـ)
۵- تَکَلَّمُوا تُعْرَفُوا فَإِنَّ الْمَرْءَ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِهِ. (سخن بگویید تا شناخته شوید، زیرا که مرد زیر زبانش نهفته است.) الف)
الف) تا مرد سخن نگفته باشد/ عیب و هنرش نهفته باشد (سعدی)
ب) سخن کان از سر اندیشه ناید / نوشتن را و گفتن را نشاید. (نظامی گنجهای)
ج) به شیرین زبانی و لطف و خوشی / توانی که پیلی به مویی کشی (سعدی)
د) خلایق را به القابی که زشت است / نخواهد هر که او نیکو سرشت است (مهدی الهی قمشهای)
هـ) آن کس که به عیب خلق پرداخته است / زان است که عیب خویش نشناخته است (امثال و حکم دهخدا)
الَتمَّرینُ السّابعُ: اُکْتب مُفرد الْکَلِمات التالیه ِ. (مفرد واژه های زیر را بنویسید.)
ریاح | زُیوت | أساوِر | ساحات | أَولیاء | مَواضِع |
ریح (باد) | زیت (روغن) | سوار (النگو) | ساحه (میدان) | ولی (دوست) | موضع (موضع) |
نُصوص | تُهَم | آداب | مُخاطَبینَ | عُقول | أقوال |
نَصّ (متن) | تُهمَه (بهتان) | ادب (ادب) | مُخاطَب (مخاطب) | عَقل (خرد) | قَول (گفته) |
الَتمَّرینُ الثامِنُ: ضَع المُرادِفاتِ و المُضادّاتِ فِی الفَراغ المُناسبِ. (مترادف ها و متضادها را در جای خالی مناسب بگذار.)
اِمتَلَأَ / شاطِئ / مُزارع / إثْم / صِغَر / تَبجیل / ضیاء / مَخبوء / کَلَّم / تُرفَعُ / سَدید / مَوَدّه
فلّاح = مُزارع (کشاورز) | فرغ (خالی شد) ≠ اِمتَلَأَ (پر شد) | ذَنب = إثْم (گناه) | ساحل = شاطِئ (دریاکنار) |
تکریم = تَبجیل (بزرگداشت) | کِبَر (بزرگسالی) ≠ صِغَر (خردسالی) | مستور = مَخبوء (پوشیده) | سکت (خاموش شد) ≠ کَلَّم (سخن گفت) |
حُبّ = مَوَدّه (دوستی) | نور = ضیاء (روشنایی) | صحیح= سَدید(درست و استوار) | تُنزلُ (نازل شد) ≠ تُرفَعُ (بالا برده شد) |
اَلْبَحثُ الْعِلمیُّ (پژوهش علمی.)
اِبحَثْ عن خَمْسَ آیاتٍ أَو أحادیثَ حَولَ قَواعِدِ الدَّرسِ. (به دنبال پنج آیه یا حدیث بگرد درباره قواعد درس.)
۱- اَلْکَلامُ یجُرُّ الْکَلامَ. (سخن سخن را میکشد.)[حرف حرف میآورد.]
وَ جَعَلْنا لَهُ نُورا یَمْشی بِهِ فِی النّاسِ: برای او نوری را نهادیم که با آن در میان مردم راه میرفت.
إِنَّا سَمِعْنا کِتاباً أُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوسی: همانا ما [آیات] کتابی را که پس از موسی فروفرستاده شد شنیدیم.
وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّهً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا: و ایشان را پیشوایانی گردانیدیم که به فرمان ما [مردم را] راه مینمودند.