دبیر خوب کسی است که بتواند با دانش آموزانش ارتباط برقرار کند. دبیری که فقط درس می دهد و دانش آموزانش را نمی شناسد و به ایشان توجهی ندارد دبیر کامیاب و کامکاری نخواهد بود. نخستین گام برای آموزش به ویژه در مقطع های پایین گرفتن ارتباط با دانش آموزان است.
نگارنده بارها تجربه کرده است که اگر دانش آموزان از دبیری خوششان بیاید، درس او را خوب می خوانند و اگر از دبیری بدشان بیاید به درس او توجه نمی کنند. پس هر دبیری ارتباط با دانش آموزان را باید در اولویت خود قرار دهد. خُب، اکنون که فهمیدیم در نخستین گام آموزش باید با دانش آموزانمان ارتباط برقرار کنیم، باید از خودمان بپرسیم که چگونه با دانش آموزان ارتباط برقرار کنیم. چگونه باید کاری کنیم که دانش آموز از ما خوشش بیاید و به درس توجه کند. به گمان نگارنده یکی از راه های ارتباط گیری با دانش آموزان به یاد سپردن نام دانش آموزان است. دانش آموزان دوست دارند که دبیرشان به ایشان تشخص دهد و آنها را همچون دوست بشناسد و فقط به درس دادن رفتن بسنده نکند. دخترها دوست دارند که معلمشان ایشان را با نام کوچک صدا کند و دانش آموزان پسر برایشان تفاوتی ندارد. پس هر دبیری باید نام تک تک دانش آموزان را به یاد سپارد و ایشان را به نام صدا کند. از بر کردن نام دانش آموزان در پایه ابتدایی ساده است زیرا یک دبیر در طول هفته فقط به یک کلاس درس می دهد و از بر کردن نام بیست و سی دانش آموز کار دشواری نیست. اما دبیران متوسطه چه باید بکنند. دبیرانی که نزدیک به دویست سیصد دانش آموز دارند و هر ساعت باید در یک کلاس درس حاضر شوند؟ برای همین بسیاری از دبیران گله مندند که دانش آموزان ما پرشمار ند و ما نمی توانیم نام همه را به یاد بسپاریم. چگونه می توانیم نام دویست دانش آموز را از بر کنیم و هر یک را به نام بشناسیم؟ این کار ذهن ما را اشغال می کند و کاری است نشدنی. ما در این جستار برآنیم تا راهی را ارائه کنیم که از بر کردن نام ایشان ساده تر شود و عموم دبیران بتوانند نام دانش آموزان خود را به یاد بسپاریم و ایشان را به نام صدا کنند.
- حاضر غایب کردن
- با نگاه به فهرست نام ها دانش آموزان را صدا کنید.
- بدون نگاه کردن به فهرست نام دانش آموزان را صدا کنید.
در سر کلاس همیشه به دانش آموزان نقش بدهید و آنها را صدا بزنید تخته را پاک کنند. بخوانند کاری را انجام دهند و از این قبیل کارها
