آموزه هفتم: در حقیقت عشق

قلمرو زبانی: حذف فعل به قرینه معنایی / قلمرو ادبی: قالب: غزل، چکامه / وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (رشته انسانی) / مهربان تر از برگ: تشبیه پنهان، جانبخشی / دلبر همچون بیداری ستاره است: تشبیه / بوسه باران: جانبخشی، خوردن چکه‌های باران بر زمین / بیداری ستاره: جانبخشی، منظور  درخشش ستاره / چشم جویباران: جانبخشی، چشمه جویبار / واج‌آرایی: «ب» / باران، جویبار، ستاره؛ بیداری، چشم: تناسب /

بازگردانی: ای کسی که مهربان تر از برگ هنگام بارش باران هستی و ای کسی که مانند درخشش ستاره در چشم جویباران هستی.

دکتر شفیعی کدکنی

پیام: توصیف دلبر

قلمرو زبانی: حذف فعل به قرینه معنایی / قلمرو ادبی: آیینه نگاه: اضافه تشبیهی / نگاه: مجاز از چشم / تشبیه پنهان در مصرع نخست و مصرع دوم: نگاهت مانند بامداد در ساحل است، لبخندت مانند صبح روشن است، دندانت مانند ستاره، درخشان و سپید است / صبح ستاره باران: کنایه، بامداد پرستاره / تناسب: صبح، ستاره، ساحل / واژه‌آرایی: گاه، صبح / ستاره: استعاره از دندان دلبر

بازگردانی: چشم آیینه وارت مانند زیبایی صبح در کنار دریا ست و لبخند وقت و بی وقتت مانند صبح ستاره باران، درخشان و دلکش است.

پیام: توصیف چهره دلبر

قلمرو زبانی: بازآ: بازگرد / هوا: عشق / خاموشی: سکوت / جنون: دیوانگی / برانگیخت: بلند کرد (بن ماضی: برانگیخت، بن مضارع: برانگیز)/ قلمرو ادبی: خاموشی ام، فریاد سنگ را بلند کرد: تضاد، اغراق / فریاد سنگ: جانبخشی / سنگ: نماد سختی و نرمش ناپذیری / تناسب: سنگ، کوهساران

بازگردانی: بازگرد که به خاطر عشق تو، سکوت جنون وارم فریاد سنگ کوهسار را نیز بلند کرد.

پیام: جنون سرشار دلشده

قلمرو زبانی: زین: از این /  مگریز: فرار نکن (بن ماضی: گریخت، بن مضارع: گریز)/ بی شمار: گروه بسیار / قلمرو ادبی: جویبار جاری: استعاره از دلبر / سایه برگ: استعاره از دلشده، خود سراینده / از کف دادند: کنایه، از دست دادند / کف: دست، ایهام تناسب (۱- کف دست ۲- کف دریا) در معنای کف دریا با جویبار تناسب دارد / واج‌آرایی: «ر» /

بازگردانی: ای کسی که مانند جویبار جاری هستی، از من که مانند سایه برگم فرار نکن. زیرا گروه بی شماری به همین شیوه فرصتها را از دست دادند.

پیام: گله مندی از هجران یار

قلمرو زبانی: مهر: عشق / روزگار: واژه دوتلفظی / قلمرو ادبی: تضمین شعر سعدی / گفتی، گفتم: همریشگی (رشته انسانی)/ واژه‌آرایی: روزگاران / مهری نشسته: جانبخشی

بازگردانی: تو گفتی: با گذشت زمان عشق بر دلم نشسته است. من گفتم این عشق را حتا با گذر روزگاران نیز از دلم بیرون نمی‌توانم کرد.

پیام: ماندگاری عشق

شعر سعدی: سعدی به روزگاران مهری نشسته بر دل / بیرون نمی‌توان کرد الّا به روزگاران

قلمرو زبانی: نقش بستند: حک کردند، کشیدند / یادگاران: منظور یادگاری های عشق است./ قلمرو ادبی: نقش بستند: کنایه از ماندگاری / دیوار زندگی: اضافه تشبیهی / واج‌آرایی: «گ»، «ن»

بازگردانی: پیش از من و تو عاشقان بسیاری بودند که بر روی دیوار زندگی یادگاری‌های بسیاری از عشق نقش بستند و رفتند.

پیام: یادگاری گذشتگان

قلمرو زبانی: وین: و این / نغمه: نوا، ترانه، سرود / قلمرو ادبی: نغمه محبت: اضافه تشبیهی / صدای باد و باران باقی است: کنایه از اینکه تا جهان برپاست / تناسب: باد، باران

بازگردانی: تا در زمانه صدای باد و باران می‌آید، نغمه عشق من و تو پس از من و تو خواهد ماند و نابود نخواهد گشت.

پیام: دعا برای پایداری عشق

مثل درخت، در شب باران، محمدرضا شفیعی کدکنی (م. سرشک)

– نی نامه محتوایی کاملاً عارفانه دارد و از طرفی وزن این شعر آرام و سنگین است. در خوانش آن باید این سنگینی و لحن عارفانه را رعایت کرد؛ امّا شعر «صبح ستاره باران» عاشقانه و دو لختی است؛ ازین رو هیجانی و شورانگیز است. استفاده از واج‌آرایی نیز از عوامل تأثیر گذار بر موسیقی این شعر است. باید این شعر را با شور و حالی عاشقانه خواند.

استاد شفیعی در بیت پنجم، شعری از سعدی را تضمین کرده است که از غزلیات معروف اوست با این آغازینه:

بگذار تا بگریم، چون ابر در بهاران / کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران

فارسی۳ گلبرگ
پی دی اف درس هفتم فارسی دوازدهم
فارسی۳ درس۷ بخش۱ (در حقیقت عشق)
فارسی۳ درس۷ بخش۲ (کارگاه متن پژوهی و شعرخوانی)
فارسی۳ درس۷ بخش۱ (در حقیقت عشق)

فارسی۳ درس۷ بخش۲ (کارگاه متن پژوهی و شعرخوانی)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Follow by Email
YouTube
LinkedIn
LinkedIn
Share
Instagram
Telegram
پیمایش به بالا